گرفتگی عصب دست یا سندروم تونل کارپال چگونه درمان می شود؟
سندرم تونل کارپال یکی از شایع ترین بیماری های دست است. این عارضه در اثر فشار بر عصب مدیان که در ناحیه تونل کارپال قرار دارد، ایجاد می شود. تونل کارپال یک گذرگاه باریک است که توسط استخوان ها و رباط هایی در سمت کف دست احاطه شده است. هنگامی که عصب مدیان فشرده می شود، علائمی مانند بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف در انگشت شست و دیگر انگشتان ظاهر می شود. در این مقاله از سایت دکتر فرهاد شهبازی، به بررسی روش‌های درمانی این سندروم پرداخته و نکات کلیدی برای مدیریت و بهبود این بیماری ارائه خواهیم داد.
تشخیص سندروم تونل کارپال
قبل از آغاز درمان، تشخیص دقیق این وضعیت توسط پزشک متخصص ضروری است. معمولا با معاینه فیزیکی دست آغاز می شود و در نهایت آزمایشات و تصویربرداری هایی هم ممکن است نیاز باشد. متخصص ابتدا مچ، دست و انگشتان شما را بررسی می کند و درباره علائم از شما می پرسد. اگر با انجام دادن فعالیت خاصی، علائم شما تشدید می شود، حتما آن را با پزشک در میان بگذارید. در ادامه به برخی از آزمایش ها جهت تشخیص سندروم تونل کارپال اشاره خواهیم کرد.
- نشانه تینل
- تست فالن
- اشعه ایکس مچ دست
- الکترومیوگرافی (EMG)
- سونوگرافی
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
روش های درمان سندروم تونل کارپال
درمان گرفتگی عصب دست به میزان پیشرفت بیماری و علائم شما بستگی دارد. همچنین اگر سندروم تونل کارپال در شما ناشی از بیماری هایی مانند دیابت یا آتریت روماتوئید باشد، پزشک ابتدا درمان آن ها را شروع می کند. برای اقدام به درمان دو روش جراحی و غیر جراحی وجود دارند.
- درمان های غیر جراحی
- استراحت و محدود کردن فعالیت: یکی از اولین اقدامات درمانی برای کاهش علائم سندروم تونل کارپال، استراحت دادن به دست و کاهش یا تغییر فعالیت‌هایی است که باعث تشدید علائم می‌شوند. استفاده از پدهای مچ بند و نگهدارنده‌ها نیز می‌تواند به کاهش فشار روی عصب میانی کمک کند. استفاده از بریس یا آتل ممکن است شما را از خم شدن مچ دست، به خصوص در شب، باز دارد. این کار مچ دست شما را در وضعیت خنثی ثابت نگه می دارد و ممکن است فشار روی عصب میانی را کاهش دهد.
- فیزیوتراپی: فیزیوتراپی یکی از روش‌های مؤثر برای درمان سندروم تونل کارپال است. تمرینات و تکنیک‌های فیزیوتراپی می‌توانند به بهبود انعطاف‌پذیری و قدرت عضلات کمک کرده و علائم را کاهش دهد. یک فیزیوتراپیست می تواند به شما کمک کند تا یک برنامه ورزشی منظم برای کاهش علائم و جلوگیری از بدتر شدن اوضاع داشته باشید.
- استفاده از داروها: داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند به کاهش التهاب و درد کمک کنند. همچنین، پزشک ممکن است داروهای مسکن یا ضدالتهاب قوی‌تری را تجویز کند.
- تزریق کورتیکواستروئیدها: در برخی موارد، تزریق کورتیکواستروئیدها در ناحیه تونل کارپال می‌تواند التهاب را کاهش داده و به طور موقت علائم را بهبود بخشد. این روش معمولاً در مواردی استفاده می‌شود که درمان‌های دیگر موثر نبوده‌اند. کورتیزون یک ضد التهاب بسیار قوی است که می تواند تورم شما را کاهش دهد و درد شما را تسکین دهد.
- درمان جراحی: اگر هیچ یک از درمان های بالا مؤثر نبود یا فقط برای مدت کوتاهی تاثیر داشت، پزشک ممکن است به شما جراحی را توصیه کند. در طول جراحی، رباط عرضی کارپ را که “سقف” تونل کارپ را می سازد، برش می دهند. این برش باعث می شود تونل کارپ شما بزرگتر شود و فشار روی عصب میانی کاهش پیدا کند. همچنین اجازه می دهد تا خون بهتر در تونل کارپ شما جریان یابد، که درنتیجه آن اعصاب شما علکرد بهتری خواهند داشت. این جراحی را آزاد کردن تونل کارپال می نامند که به دوروش زیر انجام می شود.
- جراحی آزاد سازی تونل کارپال به روش باز: جراح شما برشی در مچ دست شما ایجاد می کند تا به رباط عرضی کارپ شما برسد و آن را برش دهد. این کار معمولا با بی حسی موضعی و به صورت سرپایی انجام می شود، بنابراین نیازی به ماندن یک شب در بیمارستان ندارید.
- جراحی آزاد سازی تونل کارپال به روش بسته: این روش به همراه آندوسکوپی انجام می شود. جراح شما دو برش کوچک در مچ دست و کف دست شما ایجاد می کند. دوربینی کوچک از یک برش و چاقوی مخصوص از برش دیگر وارد می کند از دوربین برای پیدا کردن رباط، و از چاقوی مخصوص برای بریدن آن استفاده می کنند. این نوع جراحی معمولاً درد کمتری ایجاد می کند و نسبت به جراحی باز، بهبودی سریع تری دارد.
مراقبت های پس ازدرمان
- فیزیوتراپی پس از جراحی: در فیزیوتراپی پس از جراحی تمرینات تقویتی برای عضلات انجام می شود. این حرکات عضلات و مفاصل مچ، انگشتان، آرنج و شانه را تقویت می کنند؛ در نتیجه روند بهبودی تسریع می یابد.
- تغییر سبک زندگی: برای جلوگیری از بازگشت علائم، تغییر در سبک زندگی و فعالیت‌های روزمره ضروری است. استفاده از تکنیک‌های صحیح در انجام فعالیت‌ها، استراحت‌های منظم و جلوگیری از فشار بیش از حد بر دست و مچ می‌تواند مفید باشد.
- مراقبت های خانگی: استفاده از یخ برای کاهش التهاب و درد، بالا نگه داشتن دست برای کاهش ورم و مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک از جمله مراقبت‌های خانگی مهم پس از جراحی هستند.
آیا امکان دارد گرفتگی عصب دست خود به خود درمان شود؟
بله. گاهی علائم به خودی خود از بین می روند؛ اما احتمال آن زیاد نیست. برای افزایش شانس بهبودی، به دست و مچ خود استراحت دهید و از انجام حرکات تکراری پشت هم خودداری کنید. دقت کنید که اگر طولانی مدت نسبت به علائم خود بی توجه باشید، ممکن است آسیب دائمی عصبی ایجاد شود. در صورت مشاهده عوارض طولانی مدت حتما به متخصص مراجعه کنید.
بهترین جراح تونل کارپال
اگر شما یا یکی از عزیزانتان از درد و ناراحتی ناشی از سندروم تونل کارپال رنج می‌برید و به دنبال بهترین راه‌حل برای درمان هستید، دکتر فرهاد شهبازی یکی از برجسته‌ترین و معتبرترین جراحان این زمینه است که می‌تواند شما را به بهترین نحو ممکن درمان کند. دکتر شهبازی با سال‌ها تجربه و تخصص در جراحی‌های ارتوپدی و به ویژه جراحی تونل کارپال، توانسته است نتایج بسیار موفقی را برای بیماران خود به ارمغان بیاورد. مهارت و دانش به‌روز ایشان در استفاده از تکنیک‌های نوین جراحی و تجهیزات پیشرفته، تضمینی برای بهبود کامل و سریع‌تر شما خواهد بود. برای دریافت نویت مشاوره همین حالا از طریق سایت اقدام کنید.
