دررفتگی مفصل لگن و درمان

درصد زیادی از در رفتگی مفصل ران به دلیل عوامل خارجی شدید است و از جمله علل رایج آن می توان به تصادفات موتوری، افت از ارتفاع بالا، تصادفات خودرویی و گاهاً آسیب های ورزشی شدید اشاره کرد. این وقایع می توانند باعث در رفتگی مفصل ران شوند و به فرد درد شدیدی در ناحیه ران و لگن وارد کنند. در این مقاله، ما قصد داریم در مورد در رفتگی مفصل لگن و روش های درمان آن اطلاعاتی ارائه دهیم. با ما تا انتها همراه باشید.

انواع در رفتگی لگن

انواع در رفتگی لگن به دلیل نیروی زیادی که به مفصل وارد می شود و منجر به جابجایی سر استخوان ران یا فمور از حفره خود می شود، بوجود می آید. این نیروهای قوی معمولاً به آسیب های اضافی همچون شکستگی لگن منجر می شوند. ارتقاء آگاهی در مورد انواع در رفتگی لگن و تفاوت های آنها می تواند در تشخیص و درمان مؤثرتر کمک کند. در رفتگی لگن، عمدتاً دو دسته اصلی وجود دارد: مادرزادی و اکتسابی.

در رفتگی مادرزادی

در رفتگی مادرزادی، معمولاً به دلیل دیسپلازی مفصل ران یا حفره استابولوم، مفصل لگن تشکیل می شود. این نوع در رفتگی بیشتر در نوزادان به ویژه دختران نوزاد به وجود می آید. اگر در رفتگی لگن مادرزادی به صورت مناسب معالجه نشود، ممکن است در زمان راه رفتن کودک، شاهد حرکت نامناسب و شبیه به اردکی شود. در موارد شدید تر، می تواند به لنگیدگی منجر شود.

در رفتگی اکتسابی

در رفتگی اکتسابی در بزرگ ترین افراد، سر استخوان ران یا فمور به سمت عقب از حفره خارج می شود یا به جلو می لغزد. این نوع در رفتگی شامل سه زیر نوع اصلی است:

• در رفتگی خلفی: در این نوع، سر استخوان ران به سمت عقب حرکت می کند و موجب می شود ساق پا به طور ثابت قرار گیرد و زانو و بخش بالای پا به سمت وسط بدن بچرخد.
• در رفتگی قدامی: در این نوع، سر استخوان ران به سمت جلو می لغزد و باعث می شود لگن خم شده و زانو و پا به سمت بیرون برخیزند.
• در رفتگی مرکزی: این نوع نادرتر است و معمولاً با شکستگی استابولوم همراه است و نیاز به جراحی دارد.

در اثر در رفتگی لگن، ساختارهای مفصلی که توپ را در حفره می نگهدارند آسیب می بینند. این آسیب ها ممکن است شامل شکستگی استخوان های اطراف لگن، پارگی لابروم و رباط های مفصل ران و آسیب به غضروف مفصل باشند. همچنین بافت های نرمی که استخوان ها را در موقعیت خود نگه می دارند و اعصاب اطراف لگن نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند. بدیهی است که درمان فوری این حالت ضروری است.

عواقب دررفتگی مفصل لگن

در رفتگی مفصل ران، ممکن است عواقب طولانی مدت جدی ایجاد شود، به ویژه اگر همزمان با در رفتگی، شکستگی های مرتبط نیز وجود داشته باشد. برخی از عوارض در رفتگی استخوان ران از لگن شامل موارد زیر می شوند:

آسیب عصبی

در موارد در رفتگی خلفی، استخوان ران ممکن است عصب ها را فشار دهد یا آسیب برساند، به ویژه عصب سیاتیک که از کمر به سمت پشت پاها کشیده می شود. این ممکن است منجر به ضعف عضلات ساق پا شود و توانایی حرکت عادی زانو، مچ پا و پا را تحت تأثیر قرار دهد. حدود 10 درصد از بیماران در رفتگی لگن به عصب سیاتیک آسیب می بینند، اما بسیاری از آنها بهبود می یابند.

نکروز آواسکولار

در رفتگی، خونرسانی به استخوان ها ممکن است تخت وارد نشود که می تواند به نکروز آواسکولار (مرگ بافت به دلیل فقدان خونرسانی) منجر شود. این وضعیت باعث درد شدید و تخریب مفصل ران می شود و در نهایت ممکن است به آرتریت و استفاده از روش های درمانی مانند تعویض کامل مفصل منجر شود.

آرتروز

در رفتگی، غضروف محافظی که استخوان ها را در مفصل می پوشاند ممکن است آسیب ببیند و میزان استفاده از مفصل ران را تحت تأثیر قرار دهد. این ممکن است به آرتروز منجر شود که وضعیت التهابی و تخریبی در مفصل را ایجاد می کند. آرتروز می تواند به درد مزمن، محدودیت حرکت و نیاز به درمان های جایگزین مفصل، از جمله تعویض کامل مفصل منجر شود.

این عواقب نشان دهنده جدی بودن در رفتگی مفصل ران است و تأکید بر اهمیت درمان فوری این حالت می کند.

بهترین درمان دررفتگی لگن

درمان در رفتگی لگن در بزرگسالان شامل دو روش اصلی است: روش های بدون جراحی و روش های جراحی. هدف اصلی در درمان این حالت، بازگرداندن مفصل ران به وضعیت مناسب و تعویض استخوان های آسیب دیده است. در ادامه به بررسی هر یک از این روش ها می پردازیم:

روش های بدون جراحی درمان در رفتگی لگن

در صورتی که مفصل ران به موفقیت در محل خود جا افتاده باشد و هیچ شکستگی مرتبطی وجود نداشته باشد، درمان غیر جراحی مناسب است. در این حالت، بیمار به عنوان اولین گام به شدت محدودیت های فعالیتی می باید تا مفصل بهبود یابد. بیمار ممکن است برای 6 تا 10 هفته وزن خود را بر روی پا نگذارد و به وی توصیه می شود که در طول فرآیند بهبودی از قرار دادن پای آسیب دیده در موقعیت های خاص خودداری کند. در این روش، ابتدا داروهای آرام بخش یا بی حس کننده به بیمار داده می شود و سپس پزشک ارتوپد مفصل ران را به موقعیت مناسب بازمی گرداند.

روش های جراحی درمان در رفتگی لگن

در برخی از موارد، برای بازگرداندن مفصل ران به وضعیت مناسب و اصلاح شکستگی های مرتبط، نیاز به جراحی دارید. این حالت وقتی رخ می دهد که مفصل پس از جا انداختن پایداری کافی نداشته باشد یا همزمان با در رفتگی، شکستگی در نواحی اطراف مفصل ران اتفاق افتاده باشد. همچنین در موارد نادر، بافت های نرم یا قطعات کوچک استخوانی ممکن است جلوی بازگشت مفصل ران به محل خود را بگیرند. در این موارد، جراحی برای برداشتن بافت های شل و بازگرداندن صحیح استخوان ها لازم است.

هدف اصلی از انجام جراحی درمان در رفتگی لگن، بازگرداندن ثبات مفصل ران به وضعیت مناسب و تعویض استخوان های آسیب دیده است.

بهترین دکتر جراح مفصل لگن

هرگونه تأخیر در مراجعه به پزشک می تواند پروسه درمانی مفصل لگن شما را سخت تر کند. قطعاً داشتن یک پزشک و جراح با تجربه با عملکرد بسیار خوب می تواند خیال شما را بابت کیفیت عمل و همچنین نتیجه آن راحت کند. شما برای انجام عمل مفصل لگن می توانید به دکتر شهبازی متخصص ارتوپدی مراجعه کنید. ایشان با بهره گرفتن از جدیدترین متدهای روز دنیا این جراحی را برای بیماران خود انجام می دهد. در صورت داشتن هرگونه سؤال در ارتباط با جراحی مفصل لگن می توانید از ایشان مشاوره بخواهید و مطمئن شوید که کاندید مناسبی برای این جراحی هستید یا خیر.